Elke dag doe ik een paar casussen, alles op zijn tijd, en ik pak er regelmatig de klassieke handboeken bij om te vergelijken.

En wat ik al vermoedde, wordt ook bevestigd. Er zijn meerdere casussen in het boek waar je op grond van de hoge leeftijd en de comorbiditeit – onderliggende ziekten – helemaal niet verbaasd hoeft te zijn dat die bewuste persoon overlijdt.

Oorzaken zijn er dan te over: hartinfarcten, dissecties, herseninfarcten, hartfalen, COPD en verder alle gereedschappen die de Man met de Zeis zo ter beschikking heeft bij de oude en zieke mens.

Ik dacht dat ik die casussen niet zo interessant zou vinden. Ik wil vooral jonge gezonde gevallen zien, waarbij er geen twijfel over de oorzaak bestaat.

Ik vergiste me. Voor de zoveelste keer. Burkhardt en Lang hebben hun werk goed gedaan.

Want als zij verder kijken dan de neus van de gerechtspatholoog of ziekenhuispatholoog lang is, vinden ze een duidelijke samenhang met vaccinatie en tonen steeds opnieuw expressie van spike-eiwit aan, dagen, weken tot maanden na vaccinatie en maken daarmee aannemelijk dat mensen inderdaad overleden aan hun onderliggende aandoeningen, maar dat ze het laatste zetje kregen door vaccinatie.

Soms zelfs werden die onderliggende aandoeningen fors verergerd door de vaccinatie. Dan heb je het over tromboses, nieuwe verse hartinfarcten, vaatontstekingen en wat al niet meer zij.

Maar ik zou toch vooral niet willen zeggen dat dit ook maar iets met de oversterfte te maken heeft. Hoe kom ik daar nu toch bij?

Met alle respect voor de cijfermannen zoals @mauricedehond en @SteigstraHerman, dit neemt voor mij de laatste twijfel hierover pas echt weg.

Wat Lang en Burkhardt hier laten zien, is écht slechts het topje van de ijsberg. Iemand moet overlijden, er moet al een reden zijn voor obductie, dan moet nog besloten worden of er ook histologisch onderzoek moet plaatsvinden én men moet ook nog besluiten om specifiek kleuringen toe te passen om spike-eiwit aan te tonen.

Bij het over-, over-, overgrote deel van de overledenen gebeurt dat allemaal niet, en dan is er nog het enorme reservoir van mensen die wel klachten en symptomen kregen, maar er niet dood aan gingen.

Ook daar staan er meerdere in het boek, waar wel biopten bij af zijn genomen. Goed dat dit boek er is. Voor wie histologische plaatjes kan beoordelen en het Duits meester is: koop het, want geloof me, dit wordt een uniek en zeer gewild werkje.

“Geimpft gestorben” van Arne Burkhardt.