Nieuwe mRNA-perikelen

Ik zeg het bijna nooit, maar dit is écht een historisch moment. Een mijlpaal.

En het wordt triester en treuriger voor de mensen die dachten te kunnen vertrouwen op de overheid en de instanties zoals het RIVM, die over onze gezondheid zouden moeten waken. Maar dat niet deden.
Dit is allesbehalve een kleinigheidje. Hier zat ik echt op te wachten. Want ik wil lijken zien. Ik wil obducties zien. Met cijfers kun je mensen een rad voor ogen draaien en dat is afgelopen jaren vele malen gebeurd. Maar de pathologie liegt niet. Dat is wat mij overtuigt. @ArmandGirbes

.
Waar gaat het over? Ik leg het uit. Puntsgewijs.

1. Het is heel belangrijk om je te realiseren dat er bij obductie en pathologisch onderzoek inductief geredeneerd wordt: uit specifieke waarnemingen probeert men een algemene regel te destilleren. De reden is simpel: gezien de hoeveelheid werk en geld die nodig is voor obductie en pathologisch onderzoek zal het aantal grondig onderzochte gevallen altijd beperkt blijven. En dus moet je – waar dat kan – uit deze beperkte gevallen generaliseren naar de totale populatie. Dat kan in dit geval.

2. In deze studie gaat het om in totaal 19 casu van patiënten die overleden aan een hersenbloeding. Daarvan zijn er grofweg twee soorten die veel voorkomen: de subarachnoïdale bloeding die in het middelste hersenvlies ontstaat, vaak omdat een uitpuiling van de grote hersenvaten – een aneurysma – knapt. Die bloedvaten liggen in de subarachnoïdale ruimte, de ruimte tussen het buitenste hersenvlies en het binnenste hersenvlies.

Dan zijn er de ‘intraparenchymateuze’ bloedingen die optreden in het hersenweefsel zelf, veroorzaakt doordat een veel kleinere bloedvaatje knapt. Bij beide typen spelen als risicofactoren roken en hoge bloeddruk een grote rol. Verder zijn mensen met een intraparenchymateuze bloeding over het algemeen ouder dan mensen met een subarachnoïdale bloeding en de laatste komt meer bij vrouwen voor. De eerste is echt een ouderdomsaandoening, op enkele zeldzame aandoeningen na.

Voor de auteurs was de reden om dit onderzoek te doen, omdat men bij een geval met een ‘atypische’ hersenbloeding meerdere maanden na vaccinatie spike-eiwit aantrof in de bloedvaatjes van de hersenen. Daarbij ging het om een 72-jarige vrouw die maar liefst 7 (!) vaccinaties had gehad. Naar aanleiding hierevan analyseerde men alle gevallen in de periode van maart 2023 tot april 2024 die geobduceerd of neurochirurgisch geopereerd waren wegens een hersenbloeding.

Dit is tabel 1. Daar valt al heel veel uit af te leiden. Het eerste is dat er 6 gevallen van een subarachnoïdale bloeding waren en dus 11 met een intracerebrale bloeding. Daar zit echter een addertje onder het gras, want in twee gevallen gaat het om een arterioveneuze malformatie en in een geval een caverneuze malformatie, afwijkingen die sowieso een hele grote kans op hersenbloedingen geven. De leeftijd varieert daarbij van 25 tot 88 jaar.

3. Verder is natuurlijk van belang dat 3 mensen niet gevaccineerd waren met een mRNA vaccin, 16 wel. Wat betreft de vraag of ze al of niet #Covid19 doormaakten, dat neem ik met een korrel zout, omdat vele infecties onder de radar bleven. Dat is een bekend gegeven. Maar of ze gevaccineerd waren of niet, dat is wel gemakkelijk vast te stellen en is dus wel een betrouwbaar gegeven. Daar ga ik mee verder. Want het mediane aantal vaccinaties dat deze mensen gehad hadden, was vier. En, heel belangrijk, de gemiddelde verstreken periode sinds de laatste vaccinatie was tien maanden.

4. De resultaten laten zien dat van de 16 patiënten die een mRNA-vaccin hadden ontvangen bij 7 gevallen sprake was van expressie van spike-eiwit in de binnenste laag van de bloedvaatjes, de intima. Voor de 3 gevallen die niet gevaccineerd waren, hadden er echter twee ook expressie van spike-eiwit in de intima van de bloedvaatjes! Een positieve kleuring op spike-eiwit ging niet gepaard met een floride ontsteking van de bloedvatwand, maar wel waren er verschillende immuuncellen aanwezig die er niet waren als er geen spike-eiwit in de wand aanwezig was. Bijzonder is dat het bij de in totaal 9 patiënten met een positieve kleuring op spike-eiwit allemaal om vrouwen ging.

5. Natuurlijk is het essentieel om te weten of het nu gaat om spike-eiwit afkomstig van het virus of om spike-eiwit, afkomstig van het vaccin. Nu is het zo dat er een ander eiwit dat het virus maakt, het nucleoproteïne, niet door het vaccin wordt gemaakt omdat daarvoor de instructies ontbreken.
Met andere woorden, de gedachte is dat als de kleuring op het spike-eiwit positief is en die op het nucleoproteine negatief, dat het spike-eiwit afkomstig moet zijn van het vaccin en niet van het virus. Dat blijkt ook keurig zo te zijn bij zes van de zeven gevallen: de kleuring op het spike-eiwit is positief, die op het nucleoproteïne is negatief. Bij het zevende geval mislukten de kleuringen. Het bijzondere is echter dat bij twee van de drie ONgevaccineerde mensen de kleuring op het spike-eiwit positief is, maar de kleuring op het nucleoproteïne óók negatief is.

6. Vervolgens werd bij drie gevallen gekeken of men ook mRNA aan kon tonen van het vaccin en van het virus zelf door middel van specifieke probes. Het gaat om casus 4, 5 en 15, alle drie vrouwen in de leeftijd van 70 jaar of ouder. Bij alle drie wordt zowel mRNA van het virus als van het vaccin gevonden.

Wat zeggen de auteurs er zelf van?

Het eerste belangrijke punt is dat het gaat om pathologische preparaten die niet direct uit het pathologisch proces zelf genomen werden, maar in de buurt ervan. Dat is belangrijk om te weten, want we weten dat de afwijkingen heel vlekkig kunnen zijn en op de ene plek veel uitgesprokener kunnen zijn dan op andere plekken.

Waarom is dit nu zo belangrijk? Dat is omdat het cruciale woord bij afwijkingen ten gevolge van vaccinatie met de mRNA-vaccins ‘vasculitis’ is. Dat is een ontsteking van de bloedvaten, die tot een ruptuur van het bloedvat of tot trombose kan leiden. De pathologische biopten in deze studie tonen wel milde aanwijzingen voor een vasculitis, maar zeer uitgesproken was die niet. In andere gepubliceerde gevallen was dit vaak wel zo.

Natuurlijk is het zo dat het virus SARS-CoV-2 zelf tot allerlei meer of minder ernstige afwijkingen kan geven bij pathologisch onderzoek. Die worden door de auteurs ook nog eens allemaal genoemd. We weten nu eenmaal dat oude mensen, zieke mensen en mensen met veel onderliggende aandoeningen een hoger risico hadden op een ernstig verlopende Covid-19 en ook een redelijk grote kans hadden om hieraan te overlijden. Er is geen enkele reden om dat te ontkennen: voor deze groep mensen was SARS-CoV-2 wel degelijk een gevaarlijk virus, al werd het gevaar lange tijd sterk overdreven.

Mijn interpretatie

1. De studie suggereert dat het patroon van een positieve kleuring op het spike-eiwit en een negatieve kleuring op het nucleoproteine minder betrouwbaar is om het onderscheid te maken tussen het spike-eiwit van het virus en het spike-eiwit van het vaccin. In beide gevallen kan de kleuring op het nucleoproteïne negatief uitvallen. Dat compliceert de zaak aanzienlijk, maar maakt de interpretatie zeker niet onmogelijk als men andere zaken in aanmerking neemt.
2. Want zoals altijd: ’the devil is in the details’. En dit is het essentiële verschil tussen een infectie en vaccinatie. Om expressie van spike-eiwit door het virus in diverse weefsels te krijgen, moet er sprake zijn van een viraemie, ofwel, het virus moet circuleren in je lijf. We weten dat hoe langer die periode duurt en hoe meer virus er circuleert in je lichaam, hoe groter de kans op een ernstig ziektebeloop. Dat laten studies ook duidelijk zien. Dat hoeft ook niemand te verbazen. Hoe meer moeite je immuunsysteem heeft om het virus te klaren, hoe zieker je wordt.

Dat zie je dus ook:

“Detectable plasma viremia was generally associated with increased disease severity among hospitalized participants, as 44% of those on a ventilator had detectable viremia compared to 19% of those receiving supplemental oxygen by nasal cannula and 0% of individuals not requiring supplemental oxygen.”

Laat dit even goed tot je doordringen. 44% van de mensen die aan de beademing lagen had een detecteerbare viraemie, terwijl dit slechts bij 19% van de mensen die alleen zuurstof toegediend kregen het geval was. Let wel, dit gaat om in het ziekenhuis opgenomen mensen.

“Two of the 16 (13%) COVID-19 diagnosed outpatients were found to also have detectable SARS-CoV-2 plasma viremia, compared to none of the 74 outpatients with negative clinical nasopharyngeal testing for SARS-CoV-2 RNA and none of the 53 recovered individuals who had previously been diagnosed with COVID-19.”

Slechts bij 2 van de 16 ‘outpatients’ kon een tijdelijke viraemie aangetoond worden en bij geen van de 53 mensen die Covid-19 hadden doorgemaakt. Wat de kenmerken van deze twee waren, zoals leeftijd of het aantal onderliggende aandoeningen, valt niet te achterhalen. Maar het is zeer waarschijnlijk dat bij jonge gezonde mensen en kinderen de viraemie op zijn minst zeer beperkt qua duur en viral load, en waarschijnlijk bij een groot deel helemaal niet in relevante mate optreedt, omdat het virus zeer waarschijnlijk al op de slijmvliezen van de keel-neusholte onschadelijk wordt gemaakt.

https://www.nature.com/articles/s41467-020-19057-5

Hoe anders is dat bij vaccinatie met een mRNA-vaccin. Iedereen die dat vaccin toegediend krijgt, heeft per definitie een ‘viraemie’ met het vaccin. Dat is nu eenmaal inherent aan de wijze van toediening. Het komt iedere volgende keer weer in de bloedbaan.

Dat is nog niet alles: bij elke volgende vaccinatie is er opnieuw dezelfde mate van ‘viraemie’ van het vaccin, want het is dezelfde dosis. De kans dat dit bij een hernieuwde blootstelling aan het virus zelf gebeurt, is heel klein tot afwezig, omdat het immuunsysteem het virus nu zeker op de slijmvliezen neutraliseert. Het immuunsysteem is immers ‘wakker’?

Dat is essentieel om te begrijpen: bij iedere volgende infectie met SARS-CoV-2 komt het virus niet of nauwelijks meer in de bloedbaan, zeker niet bij kinderen, jongeren en gezonde mensen, terwijl met iedere volgende vaccinatie het vaccin in dezelfde mate in de bloedbaan komt en ook in min of meer dezelfde hoeveelheid spike-eiwit produceert, immers, het vaccin wordt niet eerder herkend dan op het moment dat de productie van het spike-eiwit begint. Daarvoor is het nano-deeltje ‘onzichtbaar’ voor het immuunsysteem.

Zoals ik al eerder heb gezegd, neemt daarmee het risico op complicaties van de ziekte zelf af met een volgende blootstelling, zoals een aantal studies ook laat zien en wat je op basis van het gezonde verstand al kon verwachten. Aan die studies heb ik in andere stukken herhaaldelijk gerefereerd. Immuun is nu eenmaal immuun, en zelfs bij het muteren van het virus en de afname van de immuniteit na verloop van tijd, blijft er genoeg herkenning van het virus over om een adequate respons van het immuunsysteem op de slijmvliezen te geven, niet in de laatste plaats omdat de opgewekte immuunrespons tegen meer onderdelen van het virus gericht is, en niet alleen tegen het spike-eiwit. Dat terwijl het risico op complicaties met iedere vaccinatie toeneemt, omdat er steeds dezelfde hoeveelheid vaccin toegediend wordt en deze steeds opnieuw in de bloedbaan komt. Op grond daarvan denk ik dat het zeer aannemelijk is dat het spike-eiwit dat in deze studie aangetoond wordt, afkomstig is van het vaccin en niet van het virus: de cumulatieve dosis is simpelweg veel hoger en bovendien over meerdere giften verdeeld. Dat terwijl de totale ‘dosis’ van het virus veel kleiner is.

En zoals ik enkele jaren geleden ook al heb aangegeven, en waar de ‘experts’ niets van wilden weten, ik – en velen met mij – hadden grote zorgen over de biodistributie van de mRNA-vaccins. Dat hebben deze auteurs nu ook:

“Recent studies have explored the biodistribution of SARS-CoV-2 mRNA vaccines in humans. Vaccine-associated mRNA has been detected in blood for at least 15 days post-vaccination, with some studies reporting its presence up to 28 days. However, the biodistribution of SARS-CoV-2 mRNA vaccines in body tissues remains poorly understood. Lipid nanoparticles, which encapsulate the mRNA, may cross physiological barriers such as the blood–brain barrier, blood-placental barrier. Additionally, recent research has examined the biodistribution and transferability of SARS-CoV-2 vaccines to human tissues. Concerns have been raised regarding potential autoimmune inflammatory reactions in terminally differentiated tissues like the heart and brain, triggered by in situ spike protein production.”

Wat mij betreft vat dit de kern aardig samen:

“The present study revealed that lipid nanoparticle-modified mRNA vaccines could induce spike protein production in the vessel walls of the brain, persisting longer than previously anticipated. The actual behavior of mRNA vaccines within the human body may differ from what was previously believed. We suggest, based on the results of this study, that global replication studies should be conducted to verify the true safety profile of mRNA vaccines. These efforts are necessary to address potential concerns and ensure a comprehensive understanding of their long-term effects.“

Dat is mooi op tijd toch, om dat eens te gaan onderzoeken, die lange-termijneffecten, nu je al miljarden mensen met de vaccins van Pfizer en Moderna hebt ingespoten?

Wat is de winst van deze studie? Dat deze überhaupt gepubliceerd werd. In een ‘peer-reviewed’ tijdschrift. Zoals de vaccinatiefanatici altijd graag willen. Een artikel waarin ondubbelzinnig wordt gewezen op de mogelijk ernstige risico’s van de mRNAvaccins. Weliswaar ruim vier jaar te laat, maar blijkbaar waren de resultaten zo overtuigend dat zowel de peer-reviewers als de editors toestemming gaven voor publicatie.

Dát is de pure winst. Want tot nu toe werden deze studies grotendeels geweerd uit de wetenschappelijke literatuur.

En als laatste is dat deze studie – en andere – gewoon het gelijk van Arne Burkhardt en Walter Lang laten zien. Twee hoogleraren pathologie met samen meer dan 75 jaar klinische ervaring, die ook verketterd werden door allerlei mensen, die over het algemeen niet gehinderd werden door enige kennis van zaken.
Ik zal er niet omheen draaien, die mensen gun ik deze bijwerkingen van harte. Want zoals ik al vaker heb gezegd: “Er is geen betere manier om mensen te leren dat ze voorzichtig moeten zijn met de toepassing van een nieuwe techniek of een nieuw medicijn, dan ze voor hun roekeloosheid te laten betalen met hun leven of dat van hun kinderen.”

Ik denk dat hiermee het hek van de dam is. Dat hoop ik tenminste. Vier jaar te laat, maar beter te laat dan ooit.

Addendum:

Wat betreft de kleuringen op het spike-eiwit en het nucleoproteïne om het onderscheid tussen het mRNA-vaccin en het virus te maken. Er zijn een aantal mogelijkheden waarom de kleuring op het nucleoproteïne ook bij gevaccineerden negatief kan zijn. Het is vreemd, want het spike-eiwit en het nucleoproteïne zijn in de verhouding 1:1 nodig om een nieuw virusdeeltje te assembleren. Bovendien lijkt deze methode in andere pathologiestudies wel een betrouwbaar onderscheid te geven of het spike-eiwit nu van het vaccin of van het virus afkomstig is. Hoe dan ook, dit zijn enkele mogelijke verklaringen die ik op weg naar huis bedacht heb.

1. Het is mogelijk dat de antilichamen op het nucleoproteïne in deze studies minder sensitief zijn dan antilichamen die in andere studies gebruikt werden. Dat is een bekend fenomeen.
2. In theorie is het mogelijk dat het nucleoproteïne in cellen sneller wordt afgebroken dan het spike-eiwit. Vooralsnog is dit een theoretische verklaring, want daar zijn geen gegevens over.
3. Specifiek in deze studie is het mogelijk dat de drie mensen die als ongevaccineerd te boek stonden, in werkelijkheid toch gevaccineerd waren, zeker gezien het zeer hoge percentage gevaccineerden in Japan. Uit andere landen – ook uit ons land – is bekend dat er regelmatig misclassificatie van gevaccineerden als ongevaccineerden optreedt. Dat zou hier in theorie het geval geweest kunnen zijn.
4. Maar geen van bovenstaande hypothesen kan verklaren waarom er dan ook mRNA van het virus zelf in de cellen aanwezig is. Dat kan ik ook niet verklaren. Dit moet ‘normaal RNA’ zijn en dus zou dit veel sneller afgebroken moeten worden dan het gemodificeerde RNA van het vaccin. Ik weet ook niet hoe specifiek de probes zijn die onderscheid moeten maken tussen mRNA van het virus en mRNA van het vaccin. Het is mogelijk dat ook dit niet honderd procent is.

Dit blijft dan ook vooralsnog onduidelijk en daarmee valt niet definitief uit te sluiten dat spike-eiwit in andere studies ook van virus afkomstig zou kunnen zijn. Maar zoals ik hierboven uitleg, zeer waarschijnlijk is dat niet. Daar zullen nieuwe studies uitsluitsel over moeten geven.

Dit is het oorspronkelijke artikel op X: https://x.com/BumblebeeJoe/status/1908141628348301315